Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Ο «ποιητής του πεζού λόγου» κατά τον Παλαμά, συγκαταλέγεται στους κορυφαίους των γραμμάτων της νεότερης Ελλάδας. Γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1851 στη Σκιάθο, όπου και πέθανε. Το πλούσιο συγγραφικό του έργο, διαπνέεται από βαθιά αγάπη για τη γενέτειρα του, το Θεό και τους ανθρώπους. Εκατοντάδες άρθρα έχουν γραφτεί για το έργο του. Μελέτες, αφιερώματα, πανεπιστημιακά συγγράμματα ασχολήθηκαν με αυτό. Το 2001, διοργανώθηκαν σημαντικές εκδηλώσεις για να τιμηθούν τα 90 χρόνια από το θάνατο του και 150 χρόνια από τη γέννηση του. Ο πατέρας του, Αδαμάντιος Εμμανουήλ, ήταν ιερέας, ενώ η μητέρα του καταγόταν από αρχοντικό σόι προερχόμενο από το Μωρία, απ' όπου κρατούσε και ο ξάδελφος του Αλέξανδρος Μωραϊτίδης. Τον έστειλαν στο γυμνάσιο της Χαλκίδας, μετά στον Πειραιά και όταν διέκοψε τις σπουδές του, πήγε στο Αγιο Όρος κι ολοκλήρωσε στην Αθήνα, στην Φιλοσοφική Σχολή. Εργάστηκε ως μεταφραστής της αγγλικής κυρίως λογοτεχνίας και ως δημοσιογράφος.

Αξίζει να διαβάσει κανείς την αυτοβιογραφία του. "Μικρός εζωγράφιζα Αγίους, είτα έγραφα στίχους κι εδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. Το 1868 επιχείρησα να γράψω μυθιστόρημα. Το 1874 ενεγράφην εις της Φιλοσοφικήν Σχολήν όπου ήκουα κατ' εκλογήν, ολίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ' ιδίαν δε ασχολούμην με τας ξένας γλώσσας. Τω 1881 εδημοσιειίθη η «Μετανάστις», έργον μου με τον Νεολόγον Κωνσταντινουπόλεως. Τω 1881 εν θρησκευτικόν ποιημάτιον εις το περιοδικόν Σωτήρας. Τω 1882 εδημοσιειίθη οι «έμποροι των Εθνών» εις το μη Χάνεσαι Αργότερα, έγραψα περί τα εκατόν διηγήματα δημοσιευθέντα εις διάφορα περιοδικά και εφημερίδας". Υπήρξε πολυγραφότατος και ταπεινός. 176 διηγήματα, με επίκεντρο κυρίως τη Σκιάθο, το Κάστρο, τα Μοναστήρια της και την Αθήνα. Η φύση, η θάλασσα, τα μνημεία του νησιού του, οι απλοί άνθρωποι του τόπου του, απετέλεσαν τις πηγές του.

Αλέξανδρος Μωραϊτίδης Ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1850. Στο νησί τέλειωσε το δημοτικό και τις δύο τάξεις του ελληνικού Σχολείου. Το 1866 πήγε στην Αθήνα όπου τέλειωσε το δημοτικό σχολείο. Το 1871 αποφοίτησε από το Βαρβάκειο Γυμνάσιο και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή. Έγινε το 1872 τακτικό μέλος του Φιλοσοφικού Συλλόγου Παρνασσός και το 1874 αρχίζει να δημοσιογραφεί. Το 1880 διορίστηκε καθηγητής στη Βαρβάκειο κι ένα χρόνο μετά ανακηρύχτηκε διδάκτορας φιλοσοφίας. Ταξίδεψε πολλές φορές στους Αγίους Τόπους, στην Κωνσταντινούπολη και το Αγιο Όρος, ενώ το 1901 παντρεύτηκε στην Αθήνα με την Αγγελική Φουλάκη. Το 1921 έλαβε το Εθνικό Αριστείο των Γραμμάτων και των Τεχνών και τον Ιανουάριο του 1928, έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1929 στη Σκιάθο έγινε μοναχός και ονομάστηκε Ανδρόνικος. Όμως τον Οκτώβρη του ίδιου έτους, αρρώστησε και πέθανε. Ο Μωραϊτίδης, υπηρέτησε όλα τα λογοτεχνικά είδη. Το έργο του διαπνέεται από ιδιαίτερο λυρισμό, βαθιά θρησκευτικότητα και αγάπη για τη Σκιάθο. Ήταν ξάδελφος του Παπαδιαμάντη, τον οποίο συνόδευε στις αγρυπνίες ως ιεροψάλτης οτο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου που πλέον δεν υπάρχει.